35 jaar geleden. Misschien kan je je er niets bij voorstellen want het is een tijd geleden. Een andere tijd. Nog geen mobiele telefoon, computer, games, elektrische fietsen en zo kan ik  nog wel even doorgaan.

Er was wel en zusterflat( sorry jongens/mannen)  zo noemde we dat vroeger ( jaja ik word oud ik weet het,  en vroeger was het heus niet altijd beter maar het was wel heel leuk, net al de jeugd van nu dat over 40 jaar ook zal zeggen )En over die zusterflat gaat deze blog.

Eind augustus 1986 trokken we in die zusterflat. Wij waren de leerling ziekenverzorgende die per 1 sept 1986 in verpleeghuis Naarderheem hun opleiding gingen doen. De meeste leerlingen kwamen niet uit de buurt en trokken allemaal in de flat. De eerste drie woonlagen daar waren de kleine kamers daar kwam je als je net binnen kwam. Je kon daarna doorstomen  naar de grotere kamers op 4. De vijfde afdeling was voor gediplomeerde. Die woonde daar in een klein appartement. Daar kwam je niet vaak want daar waren de echte zusters en broeders die al klaar waren. Daar keek je tegen op. Ooit wilde ik daar wel komen maar oke, ik ben begonnen op de derde etage. Klein keukentje met een kast en een klein kamertje. Bed, kleine bank, kastje met een zwart/wit tv met een antenne ( voor de jonge lezers onder ons er was nog geen glasvezel en er waren maar drie zenders op Nederlandse tv )en dan stond mijn riante appartement echt wel vol hoor. Maar ik woonde ,,op kamers,, en heel stoer ik was ,,de deur uit,, bij mijn ouders. Ik voelde me echt een hele Piet.

Samen met mij kwamen dus mijn collega leerlingen aan. Allemaal meiden. Meesten hadden de INAS gedaan. Je moest na de MAVO nl vaak een periode over bruggen om oud genoeg te zijn om de zorg in te kunnen. Ik had gelijk een klik met drie meiden uit Brabant. Drie vriendinnen die alle drie aan waren genomen in Naarden. Ik kan me nog herinneren dat ik ( en mijn ouders) bij Ellian en haar ouders aan tafel zat op de dag dat we mochten komen. We kregen een lunch aangeboden met de ouders er bij. Ik weet nog dat ik de smeerworst zo heerlijk vond. Het is maar een detail… De meeste ouders hielpen hun kind op weg in hun appartement(??) om ons daarna ,,alleen,, achter te laten. Al snel zaten we regelmatig bij elkaar. Op een van onze kamers of op de gang. Koken konden we in een grote gezamenlijke keuken en douchen ook op de gang. Regelmatig gingen we samen naar de stad, boodschappen doen of naar de kroeg.

Beneden in de flat was er een huiskamer. Daar kwam iedereen uit de flat voor een bakkie, een spelletje , kletsen of tv kijken. Er was een huiskamer ,, leidster,, . Een ( in mijn ogen toen ) oudere vrouw die er elke avond was . Voor  koffie zorgde , ons aanhoorde en ons wat steun gaf als dat nodig was. Er waren er meer als een maar ik kan me alleen Agnes nog herinneren. Ik weet dat ze altijd prachtig gekleed was en heel vriendelijk. Ik kwam er ook wel eens, maar bracht meer tijd door op de gang waar ik woonde bij Ellian, Annemarie en Jose de meiden uit Brabant.

Helemaal beneden was De Kelder. Daar kon je idd je fiets neerzetten maar daar achter was een ruimte waar je feestjes kon geven. Er was een bar, muziek installatie, feest verlichting. Kortom genoeg om een feestje te bouwen. Dit werd ook regelmatig gedaan. Ons afstudeer feest na het behalen van onze diploma’s werd daar jaren later ook gevierd.

Er waren ook wel regels. Na 23.00 moest het stil zijn en er mochten geen logees blijven overnachten. Maar goed je stapte in de kelder in de lift en niemand zag wie er naar boven ging. De regels waren niet zo heel streng, heb nooit iets gehoord dat er iemand op gesprek moest of zo.

De tijd in de flat was geweldig. Als ik morgen er weer een poosje moest wonen pakte ik mijn spullen. Maar dan wel met Ellian want met haar ben ik na al die jaren nog bevriend. Annemarie en Ellian zijn ook nog steeds vriendinnen en zijn weer in hun geboorte dorp gaan wonen. Ellian  en Annemarie zijn moeder, Annemarie al oma. Ik zie Annemarie nog wel eens op een feestje bij Ellian, dat is altijd gezellig. Met de kinderen van Ellian heb ik veel avonturen beleefd. Ellian en haar man en kinderen kwamen in de zomer vaak bij me op vakantie toen ik aan de kust ben gaan wonen. Nu de mannen groot zijn hebben we het wel eens met ze over die tijd. Toen mama en Petra….

Het was een fijne tijd. Een aantal jaren geleden bij een reünie zijn we weer terug geweest in de flat. Dat was nog steeds het zelfde. De stenen muren, de bijzondere geur die in die flat hing, de kamertjes, de huiskamer beneden. Alleen wonen er geen zusters en broeders meer maar is het verhuurd als kantoor ruimte.

 Ik rij regelmatig langs Bussum. Vaak sla ik even de A1 af en rij lang Naarderheem. Alles is veranderd. Maar de PG afdeling staat er nog zoals die was lang geleden. En de flat staat er ook nog. De flat waar ik als bijna 18 jarig meisje dacht de wereld aan te kunnen. Niet wetende dat het echt soms ook wel lastig was. Je opleiding , werken, zelf koken, missen van je familie,  als jong kind dingen mee maken die een jaargenoot van me nooit heeft meegemaakt. Verdriet van familie, overlijden, zware ziektebeelden. Alles kwam voorbij. Maar het heeft me gevormd . Het heeft me mede gemaakt  naar de mens die ik nu ben. Ik heb mijn vriendin Ellian daar ontmoet, ik heb daar leren houden van dit prachtige vak.