Begin jaren 90. Ik werkte in Noordwijkerhout op de Hafakker. Deze instelling werkte samen met de psychiatrische inrichting De Bavo. Deze Bavo had een carnavalsvereniging. Ja en heuse vereniging en niet klein ook. Een van de drie carnavals vereniging in Noordwijkerhout. Maar goed,  ik had niets met carnaval, nooit gehad dus nu ook niet . Tot een collega van me werd gekozen tot Prins Carnaval van de Keiebeiters . Of wij ook wilde komen op de vrijdag avond het regiobal voor alle zorgmedewerkers in de Bollenstreek. Oke…een keer omdat een collega de Prins was , maar veel zin had ik er niet in.

Ik wist niet wat ik zag toen Emma ( collega en vriendin) en ik de Toneelzaal binnen kwamen waar het bal was. Een groot feest. Super leuke band, de Keietoeters( dweilorkest) speelde er vrolijk op los en een super sfeer. Veel collega’s , het dak ging eraf. Ik zag de geestelijk verzorger voorin in de polonaise. Toen dacht ik : kom op Peet stort je er vol in.

En of we dat hebben gedaan. Jaren waren we erbij. Op de donderdag sleutel overdracht met de bewoners,  vrijdag met het regiobal met collega’s ,zaterdag de optocht in het dorp, zondag de kindercarnaval, maandag middag met de bewoners de boerenbruiloft  en dinsdag met bewoners kat verbranden. Jaar in jaar uit. Geweldig was het. Bewoners, dorpelingen en collega’s alles liep door elkaar. We vierden feest met z’n allen. Rolstoel of geen rolstoel, en met welke beperking dan ook.

Jaren zijn we met en hele club geweest. Petra, Emma, Janna, Marian en ik waren wel de vaste kern, maar,, in de tent,, kwam je veel bekenden tegen. De Toneel zaal maakte l plaats voor een hele grote tent waar jaren feest is gevierd. Wat en feest. En na die dagen had ik een week vakantie nodig om bij te komen.

Helaas is de Bavo nu niet meer in Noordwijkerhout en is het Bavo terrein verkocht aan projectontwikkelaars die er een woonwijk aan het bouwen zijn. Maar de herinneringen blijven, en die pakken ze niet meer af.