Tante Teun.

 

Vandaag is ze gevaccineerd tegen Corona : mijn tante Teun. Ik bel haar op hoe het is verlopen. Heel goed Petra zegt ze. Allemaal zijn we geprikt door de dokter. Niets aan de hand. Nu kan Teuntje geen ,,Carola,, meer krijgen. ( zij noemt corona Carola)

Nou Teun zeg ik ,, niet gelijk hoor. Maar over een paar weken heb je minder kans om ziek te worden. Fijn toch? Tuurlijk Petra is dat fijn kunnen we weer knuffelen. Ja meisje , dan kunnen we weer knuffelen.,.

 In de eerste lock down in maart 2020 hebben we Teun niet vaak gezien. Alle instellingen waren op slot voor bezoek en bewoners mochten niet naar huis. Na verloop van tijd mochten we haar zien in een bushokje. Teun vond alles goed want de Koning heeft gezegd( !!!) dat we ons allemaal aan de regels moeten houden. En als dat elkaar zien is in een bushokje dan moet dat.

Wat moet dat moet ,  dat is haar motto. Hadden we soms allemaal maar wat meer van dit motto dan zou de wereld er soms wat makkelijker uitzien.

Teun woont in een woonvorm voor verstandelijk gehandicapten in het oosten van het land. Zij is de jongste zus van mijn vader.

Ze was 20 toen ik werd geboren. Het schijnt dat we vanaf dag 1 dol op elkaar waren. Ik ben altijd veel met haar opgetrokken. Mijn ouders waren ook niet bang dat er wat met me gebeurde als ik bij haar was. Ze moesten alleen soms zeggen dat Teun me niet te strak moest vasthouden in haar spasme ( ze heeft een cerebrale parese vanaf haar geboorte) Vaak legde mijn ouders me op tafel op een kussen en kon Teun me de fles geven. Geweldig vond ze dat. Ik was 6 toen ik tegen mijn moeder zei dat ik later met mensen zoals Teun wilde werken. Dat heb ik ook gedaan en dat was geweldig.

Teun heeft tot haar 23 bij mijn opa en oma gewoond en daarna in een gezinsvervangend tehuis. Daar heeft ze het prima gehad tot er  werd bedacht dat deze doelgroep ,,alleen,, moest gaan wonen. Teun is een gezelligheids dier en wil niet alleen wonen. Alles kan worden aangepast maar aan eenzaamheid doe je niets.

Toen is ze bij mijn ouders komen wonen waar de thuiszorg dagelijks kwam voor de ADL en ik ook veel insprong daar waar nodig. Overdag ging ze naar en dagverblijf.

Later hebben we een dubbel huis gekocht zodat ik meer in de zorg van Teun kon gaan doen. Mijn ouders in de aanbouw (nieuw) van het huis en mijn ex man en ik in het oude prachtige jaren 30 huis.

Zeven jaar geleden is Teun verhuisd naar een zorginstelling. Het werd te zwaar thuis . Daar woont ze heerlijk. Ze zijn heel goed voor haar. Zonder problemen gaan wonen. Mijn ouders hadden buikpijn toen ze haar daar naar toe brachten , maar Teun niet hoor. Wat moet dat moet he…

Nu komt ze elke twee weken een dag naar huis. Dan is ze bij mijn vader en word ze heerlijk verwend met gebak , american filet en chips. Dan gooit ze altijd twee chipjes op de grond voor de teckels van mijn vader Bas en Bolle. Ze denkt dat mijn vader dat niet ziet, om je dood te lachen.

Nu mijn moeder in het verpleeghuis woont denkt ze dat ze erg volwassen is, vooral naar mij toe. Ik ben toch wel haar kleine nichtje die ze heeft opgevoed ( dat beweerd ze altijd ) Ze geeft me raad ( huilen is goed tegen je verdriet Petra) en je moet goed rust nemen dan kan je er weer beter tegen. Dat is zo lief. Lieve Tante Teun