Aandacht

In 2015 heb ik een buik operatie gehad.

Na een aantal weken had ik het thuis zitten wel gehad en ben op arbeid therapeutische basis een  aantal uren aan de slag gegaan.

Op mijn woning woont Mw Goover.

Ik zie mw nog zo binnen komen op de woning.

Boos, schelden, lief aanhalig...bedenk het en mw was het of deed het.

Wassen ...nee

Douchen....nee ik ga altijd in bad nog nooit gedoucht

In bad...ben je nou helemaal gek dat doe ik niet

Schone kleren...welnee alles is schoon. Ik ben heel schoon op mezelf en straks ben ik hier al mijn kleren kwijt...

Ze liep ook wel eens naar beneden.. een goede die haar weer boven kreeg.

Ik heb haar wel eens zo vreselijk boos bij de voordeur van het verpleeghuis weggehaald. Ze was niet blij met me , nee helemaal niet.

Ik heb haar in de rolstoel gezet (lopend mee naar boven was geen optie meer)mw roepend mee naar boven genomen en daar de stoel in de gang op de rem gezet. Voetsteunen omhoog en zonder wat te zeggen bij haar weggelopen om haar geen extra prikkels van mij te geven( ze vond me even niet zo leuk)

Mw staat op uit de rolstoel, loopt de gang uit naar de huiskamer , ziet mij staan en zegt dag zuster...krijg ik wat te drinken.

Mooi om te zien is dat...

Ik dus op AT aan de slag.

Mw Goover ligt al een paar dagen veel in bed, last van pijn in haar rug???heup????voet????Ze geeft van alles aan als de arts haar komt nakijken.

Pillen slikken heeft ze nog nooit van haar leven gedaan dus pijnstillers zijn not done....ook als je dementerend bent kan je dat gewoon niet willen om welke reden dan ook.

Ze ligt soms huilend en alleen in bed.

Ik heb zo een pijn...help mij dan ..lieve Heer help mij dan.

Ik ga vaak bij haar zitten , pak haar hand en zing liedjes uit haar kinder tijd.

Ze heeft duidelijk behoefte aan aandacht en affectie.

Vroeger (jajaja ik ben er zo een die dat wel eens zegt ..vroeger deden we....)ging ik wel eens naast onze bewoners liggen.

Ik werkte in de zwakzinnigen zorg en daar is het heel normaal. Je snoezelt met bewoners op een water bed, ze hangen om je nek in het zwembad, ze knuffelen je half dood als ze je mogen...

In het verpleeghuis ,,doen wij dit niet,,....althans niet snel....denk ik.

Ik ga naast mw Goover liggen in haar bed.  Ik aai haar over haar hoofd, zing liedjes en blijf dat doen.

Zij draait met haar wijsvinger ,,krullen,, in mijn haar en lacht.

Ze blijft stil lachen en me steeds aankijken.

Na verloop van tijd wordt het krullen draaien minder....haar ogen vallen dicht.

Ik ga zachter zingen en wil stoppen.

Mw Goover wil dat niet. Gelijk gaan haar ogen open en ze kijkt me soort dwingend aan...zingen jij zeggen haar ogen.

Ik blijf zachtjes zingen tot haar ademhaling heel rustig en regelmatig is.

Mw Goover is in slaap gevallen...even geen pijn...denk ik.

Heel voorzichtig kruip ik uit bed en doe haar slaapkamer deur zachtjes achter me dicht.

Heerlijk mens .