Wat is er een sneeuw gevallen zeg. Ik dacht dat het nooit meer zou gebeuren met al de klimaat veranderingen maar vannacht is er wel 30 cm gevallen. Heerlijk.

Vanmiddag ben ik bij mama geweest. Ze is ook dol op sneeuw. Vroeger al. Ze kon heerlijk lange wandelingen maken met papa en daar genoten ze allebei van . Nu is het anders. Nu kan ze dat niet meer alleen , en ze zit ook in een rolstoel.

De zuster op de woning verteld dat ze de hele morgen de gordijnen goed open hebben gehouden om de bewoners steeds te zeggen dat het nog sneeuwt en om te kijken hoeveel sneeuw er is gevallen.

Ik vraag aan mama of ze even mee naar buiten wil. Dat wil ze heel graag. Maar voor je weg bent. Cape aan. Zit alles goed mam, even naar voren, arm omhoog , goed zo naar achteren…oké die cape zit. Dan nog en stola om en een dikke sjaal. Pet op en weg. Zitten je handen goed onder je cape mam ik heb geen handschoenen. Ja kind ik zit goed.

 We moeten drie deuren door waarvan er twee niet vanzelf open gaan. Dansend met de rolstoel om fatsoenlijk door de deuren te komen staan we buiten.

Buiten…de wind waait om ons heen. De sneeuw waait in haar gezicht. Ze heft haar gezicht op in de wind en in de sneeuw. Wat lekker kind zegt ze zacht. Ik ben al zo lang niet meer buiten geweest. We blijven een paar minuten voor de deur staan Wandelen kan niet de sneeuw is te dik daar kom ik niet door. Stil glimlacht ze.

Zullen we maar weer naar binnen gaan Petra zegt mam ik wordt koud. Tuurlijk mam. De eerste deur door. Hele rolstoel wielen onder de sneeuw. Op zoek naar een borstel om de wielen sneeuw vrij te maken. De andere deuren weer door en dan zijn we weer op haar kamer.

Opeens komt er een echtpaar langs met een teckel die in de tuin van mama gaat spelen. Snel zet ik mama voor het raam. Kijk eens mam een Bolle.. ( Bolle zo heette de teckel van mijn ouders)De man speelt wat in de tuin met de hond die ziet wel dat mama dat heel leuk vind. Mama zwaait en lacht.

Ik breng mama weer naar de gemeenschappelijke huiskamer en zet haar aan de eettafel. Nou mam ik ga naar huis morgen kom ik weer. Ja kind en rij voorzichtig he je moet nog zo een eind terug naar Amsterdam en dan met dit weer. Kom veilig thuis. Tuurlijk mam, de wegen zijn goed gestrooid ik rij voorzichtig.

In de auto bedenk ik me dat ik een jaar of wat geleden ook met mijn bewoners in de sneeuw naar buiten ben geweest. Van huis een hele zak met uggs, snowboots, sjaals en handschoenen meegenomen. Sommige bewoners in de rolstoel andere lopend aan mijn arm. Even voelen aan de sneeuw, de kou, de wind..het buiten zijn. Kleine moeite groot plezier.

Twee minuten later parkeer ik mijn auto op de oprit. Mijn reis ging naar onze straat en die is niet in Amsterdam. Ik ben veilig thuis mam.