Vandaag was een soort van feestdag. Mijn vader is jarig en wordt 81 en mijn moeder komt na ruim een half jaar een dagje naar huis om de verjaardag van mijn vader te vieren

Mijn vader vond dat heel spannend. Wat als ze nu niet meer terug wilde naar haar woning??Ik had er het volste vertrouwen in. Had ook met mijn moeder gesproken: je kan altijd naar huis komen maar je moet ook weer terug . Hoe moeilijk ook. Mam zei steeds ja dat weet ik. Maar eerst zien….want ik snap dat dat heel moeilijk is.

Gelukkig mocht ze met al die corona regels toch naar huis. Mama is ingeënt en papa heeft de eerste vaccinatie ook te pakken. En er zou niemand verder komen op de verjaardag. Er mag een persoon in een huishouden komen met die corona regels en dat is mijn moeder.

Mijn moeder is een pietje precies, ook nu nog. Dus moest er een net setje kleding worden klaargelegd. Vink

En ik moest een cadeautje kopen, netjes inpakken. Vink.

Samen met een zuster van haar woonvoorziening had ze een boodschappenlijstje gemaakt: gebak, heel donkerbruin brood , advocaat, slagroom en eiersalade (liefst van La Place!!!!!) Vink.

Iom 10.00 uur halen mijn vader en ik haar op . Ze zat al bij de ingang in haar rolstoel. Emotioneel feliciteert ze mijn vader. Ze gaat naar huis een dagje. Ze is heel blij.

Na een kleine wandeling van nog geen 5 min is ze thuis. Ze huilt stilletjes. Dit is mijn huis, hier hoor ik zegt ze . Ze neemt alles goed in zich op. Er is natuurlijk het een en ander anders gezet nadat ze uit huis is gegaan. Er stond een hoog/laag bed , postoel ed. Dat alles is weg. De woonkamer is weer een echte woonkamer. Ze vind het allemaal heel gezellig en vertrouwt. Alleen de eettafel is wat kaal. Daar staat een fruitschaal en daar moet nog fruit op.

Er is koffie met gebak, heerlijk heel donkerbruin brood met eiersalade.

Mijn vader word een paar keer gebeld voor zijn verjaardag en mam kan ook even spreken met de mensen die bellen. Je ziet dat ze dat heel fijn vind, het gewone leven zoals ze dat zo graag heeft.

Van alle indrukken en telefoontjes is ze doodmoe. Stoel achteruit en even slapen

Maar dan krijgt ze buikpijn. Eerst zegt ze dat ze niet kan plassen. Ik check de katheter, maar die loopt. De buikpijn blijft…haar darmen. Ik ga wel even terug naar het huis en dan moeten jullie me maar weer komen halen zegt ze. Snap ik mam, maar dat wordt teveel. We brengen je terug en dan is het goed voor deze eerste keer. Dat accepteert ze gelijk. Ik zeg: dan kom je volgende week toch weer. Dan is het Pasen gaan we brunchen. Prima idee vind ze , goed voor uit zicht.

Mijn vader brengt haar naar huis. Het afscheid is goed. Geen gedoe met ik wil niet en kom me halen.

Goed gedaan mam, tot volgende week